Czester odnalazł się po 5 latach

Wodzisław Śl., Syrynia.

Pies Czester trafił do domu Moniki Brawańskiej - mieszkanki wodzisławskiej dzielnicy Zawada, jako śliczny i puszysty szczeniak. Było to siedem lat temu. - Rodzicom nic nie powiedziałam. Po prostu pewnego dnia wróciłam ze szkoły z pieskiem. Nie byli zachwyceni, ale szybko przekonali się do pomysłu posiadania psa - wspomina Monika Brawańska.

Pies na gigancie

Czester stał się ulubieńcem rodziny. Rósł przyjazny i towarzyski. Zaprzyjaźnił się z domową papugą, dokazywał z kotami. Reagowania na komendy właścicieli uczył się na specjalnym szkoleniu. - Aż niespodziewanie uciekł. To był pierwszy raz. Został złapany przez straż miejską. Odebraliśmy go ze schroniska. Sądziliśmy, że po takiej przygodzie ucieczka więcej się nie powtórzy - mówi Monika.

Drugie zniknięcie

Niestety, po jakimś czasie, kiedy czworonóg miał dwa lata, zniknął ponownie. - Szukaliśmy go w schroniskach i okolicznych miejscowościach. Jeździliśmy i nawoływaliśmy. Nic z tego. Psa nigdzie nie było. Straciliśmy nadzieję, że wróci. Sądziliśmy, że ktoś go przygarnął. Tym bardziej, że Czester zawsze był ufny wobec ludzi -  dodaje właścicielka psa.

Sygnał z Holandii

Minęło pięć lat. - Niespodziewanie 9 kwietnia moja siostra, która na stałe mieszka w Holandii, przesłała mi na Facebooku zdjęcie opublikowane przez wodzisławskie Stowarzyszenie Na Rzecz Zwierząt „Koty, psy i my”. Na tym zdjęciu był... Czester! A pod zdjęciem informacja, że pies błąka się w Syryni. Nie mogłam w to uwierzyć, ale byłam pewna, że to mój Czester! - opowiada Monika.

Stowarzyszenie skontaktowało Monikę z Sylwią Płaczek z Syryni, która sfotografowała Czestera. - Od kilku tygodni kręcił się sam w naszej okolicy. Spał na podjeździe u sąsiada, później na naszym. Zainteresowaliśmy się nim, dokarmialiśmy go, a pewnego dnia zrobiłam mu zdjęcie i wysłałam do stowarzyszenia - opowiada Sylwia Płaczek. 

Pasztetowa zawsze w cenie

Spotkanie właścicielki i psa po latach nastąpiło 10 kwietnia. - Nie byłam pewna, czy Czester mnie rozpozna - mówi o swoich obawach Monika. Ale gdy tylko pies usłyszał jej głos, natychmiast przybiegł, a czułościom nie było końca. - W drodze do domu opowiadałam mu, że byłam w pracy za granicą, mówiłam też co nowego u moich rodziców - śmieje się Monika.

Pięcioletnia rozłąka właściwie nic nie zmieniła. Pies od razu poznał wszystkie znajome kąty. - Czester nigdy nie jadł suchej i mokrej karmy. Za to przepadał za pasztetową z Biedronki. To był jego największy przysmak. I nadal tak jest. Pierwszego dnia po powrocie nie tknął karmy, tylko czekał na pasztetową. Mimo że był tak wychudzony, że wszystkie żebra można mu było policzyć - wspomina Monika.

Pies jeszcze bardziej niż dotychczas domaga się pieszczot, głaskania i drapania. Wielkie przywiązanie okazuje ojcu Moniki. - Gdy tata wychodzi, Czester czeka w przedsionku aż do jego powrotu. I wypatruje - podkreśla właścicielka czworonoga.

Opowie w Wigilię

Nie wiadomo, co działo się z Czesterem przez pięć lat jego nieobecności. - Jestem w stanie uwierzyć, że błąkał się jako bezdomny pies. Poduszki jego łapek są bardzo twarde, więc w żadnym domu raczej nie przebywał. Prawdopodobnie miał też połamane żebra. Poza tym nabył umiejętności, których wcześniej nie miał, typu łapanie myszy czy tropienie. Ale najważniejsze, że odnalazł się i jest z nami. Czekamy na Wigilię, może wtedy sam powie, co robił - puentuje Monika.

(mak)