Śpiewają ćwierć wieku

Położone w dolnym biegu Olzy Gorzyce, mają średniowieczny rodowód. Wzmianki o nich pochodzą z wieku XIII. Już wiek później istniała tu parafia katolicka. Przez kilka setek lat kolejne gorzyckie świątynie drewniane miały za patronkę Matkę Boską. W wieku dziewiętnastym parafia wzbogaciła się o murowany neogotycki kościół i nowego patrona – świętego Anioła Stróża.

Jak na Górny Śląsk przystało, również w Gorzycach żywe były tradycje śpiewu kościelnego. Od wojny działały tu przynajmniej dwa chóry parafialne. Pierwszy, istniejący od lat czterdziestych do sześćdziesiątych XXw. funkcjonował pod przewodnictwem ówczesnego gorzyckiego organisty Antoniego Hurskiego, a następnie nauczyciela Ryszarda Podeszwy. Drugim jest chór Cantemus Domino, który właśnie obchodzi srebrny jubileusz. Powstał on na wiosnę 1983 roku z inicjatywy ówczesnej przełożonej gorzyckiego klasztoru Sióstr Elżbietanek, s. Wiesławy, przy poparciu proboszcza ks. prałata Jana Rzepki.

Premiera na prymicjach

Pierwszy występ chóru miał miejsce podczas mszy św. prymicyjnej pochodzącego z Gorzyc ks. Henryka Olszara. Od tego czasu gorzyccy chórzyści uświetnili swoim śpiewem setki obchodów religijnych nie tylko w samych Gorzycach, ale także w bliższej i dalszej okolicy. Być może najważniejszą uroczystością, którą chórzystom dane było upiększać była koronacja papieskimi koronami Cudownego Obrazu Matki Boskiej Fatimskiej w Sanktuarium w Turzy Śląskiej. Chór najczęściej występuje podczas mszy i nabożeństw. Nie jest to jego jedyna aktywność. Od lat koncertuje w świątyniach i innych salach, wykonując repertuar odpowiedni dla danego okresu liturgicznego. Najpopularniejsze są koncerty kolędowe, które jak dotąd odbywały się w miarę regularnie nie tylko w Gorzycach, lecz także w innych miejscowościach powiatu. Chór brał też udział w konkursach i przeglądach osiągając pewne sukcesy.

Sztuka i religia na pierwszym planie

Niewątpliwie najważniejszym dokonaniem tego zespołu jest nagranie w 2006 roku płyty z kolędami zatytułowanej Wśród nocnej ciszy. Album zawiera 23 utwory, tak tradycyjne, jak i współczesne, znane i nieznane, w aranżacjach klasycznych i awangardowych. Całość jest spójna, ciekawa i przyjemna w słuchaniu.

Działalność śpiewacza chóru ma więc dwa podstawowe aspekty: religijny i artystyczny. W tym pierwszym zakresie chórzyści pracują dla chwały Boga i pożytku Jego świętego Kościoła. W drugim dostarczają wrażeń artystycznych i kontaktu z dobrą muzyką mieszkańcom swojej parafii i okolicy. A warto wiedzieć, że funkcja ta jest spełniona w dwójnasób, zważywszy, że w repertuarze chóru znajdują się utwory takich wybitnych kompozytorów jak Verdi, Mozart, Beethoven, Bach, Arcadelt, Czajkowski, Rimski-Korsakow, czy Liszt. Wiele pieśni jest w języku łacińskim, co większości słuchaczy daje jedyną okazję do zapoznania się z tekstami do niedawna królującymi w naszej liturgii. Wykonywanie takich pieśni przez gorzycki chór wpisuje się doskonale w postulowane przez Ojca Świętego Benedykta XVI wracanie do tradycyjnych form muzyki liturgicznej. Od około dekady chór ma też w repertuarze kilka pieśni w języku starocerkiewnosłowiańskim pochodzących z rytu bizantyjskiego. To z kolei jest realizacją wezwania Papieża Jana Pawła II do oddychania dwoma płucami Kościoła – wschodnim i zachodnim. Używanie przez wiejski chór parafialny dwóch starodawnych języków liturgicznych, pięknie ukazuje uniwersalność Kościoła.

Siostry zakonne na pierwszym froncie

Chór gorzycki jest także instytucją dbającą o formację religijną swoich członków. Troska ta przejawia się w organizacji corocznych pielgrzymek do sanktuariów w kraju i za granicą, na których opiekę duszpasterską nad chórzystami sprawuje ks. dziekan Ginter Lenert.

Zespół pod dyrekcją Olgi Rumpel liczy dziś ponad pięćdziesięciu członków. Po siostrze Wiesławie akompaniowała mu przez wiele lat siostra Stanisława. Obecnie, od kilku lat czyni to kolejna przełożona elżbietanek, siostra Hiacynta. Uroczyste obchody srebrnego jubileuszu odbędą się w niedzielę 30 marca.

Artur Rumpel

Autor jest farmaceutą, antropologiem kulturowym, a także konserwatywnym publicystą frelancerem. W ostatnim czasie publikował miedzy innymi w „Opcji na Prawo”, „Przewodniku Katolickim” i „Najwyższym Czasie”.