Odsiarczanie dla Bełchatowa

Po montażu ostatnich urządzeń przystąpimy do rozruchu instalacji. Odbędzie się ruch próbny,  pomiary gwarancyjne i środowiskowe - mówi Dariusz Kowzan, szef projektu. Ostateczne oddanie do eksploatacji nastąpi we wrześniu tego roku. Jednocześnie RAFAKO SA będzie starała się o uzyskanie kontraktu na budowę podobnej instalacji dla bloków 3 i 4. Przetarg ma się rozpocząć w drugim kwartale tego roku. Podpisanie umowy najdalej w grudniu.

Elektrownia Bełchatów to największa w Europie konwencjonalna elektrownia opalana węglem brunatnym - informuje D. Kowzan.
 W 1990 r. wyemitowała ona 336,9 tys. ton SO2, podczas gdy ogólna roczna emisja tego związku w Polsce wyniosła w tym roku około 2 mln ton. Wysokie wartości emisji SO2 skłoniły Elektrownię Bełchatów do podjęcia decyzji o budowie instalacji odsiarczania spalin.

RAFAKO SA ma ogromne doświadczenie w budowie pod klucz instalacji odsiarczania spalin, w przypadku Bełchatowa metodą mokrą wapienną. Pierwszą taką instalację RAFAKO S.A. wybudowała dla Elektrowni Jaworzno III. Obecnie RAFAKO SA posiada własne rozwiązania i te rozwiązania promuje. W zakresie metod półsuchych spółka dysponuje technologią WAFIT, a w zakresie metody MOWAP RAFAKO SA, w ramach zakupionej licencji od firmy L&C Steinmüller, nabyła prawo oferowania i realizacji pod „klucz” kompletnych instalacji mokrego odsiarczania spalin.

W 1995 roku rozpisano międzynarodowy przetarg na budowę dwóch instalacji odsiarczania spalin dla bloków 5 i 6 z zastosowaniem tej samej technologii. Zakres przetargu obejmował projekt, produkcję i dostawę niezbędnego wyposażenia, montaż na miejscu budowy, uruchomienie i ruch próbny instalacji wraz z obiektami towarzyszącymi, oraz założenia projektowe dla fundamentów i wymaganych przeróbek istniejących układów technologicznych. Przetarg wygrała RAFAKO SA.

W lutym 2000 roku przekazano do eksploatacji pierwszą linię odsiarczania spalin dla bloku nr 6. Była to wówczas pierwsza tego typu instalacja zrealizowana w krajach Europy Środkowo-Wschodniej w oparciu o potencjał produkcyjny i wykonawczy firm krajowych. 

Dziś na liście referencyjnej spółki z Raciborza znajduje się dziewięć obiektów, gdzie instalacje te działają z powodzeniem. Spółka z Raciborza zajmuje się wszystkimi aspektami takiego przedsięwzięcia tj. sporządzenie dokumentacji, uzyskanie pozwolenia na budowę, sporządzenie projektu produkcyjnego, montaż, rozruch i przekazanie do eksploatacji. Wszystko trwa od 36 do 39 miesięcy. W Raciborzu wykonuje się konstrukcje stalowe, zbiorniki i absorbery.

Bełchatów to nasze oczko w głowie. Pracuje tu dwanaście kotłów, które czeka remont i modernizacja. Planowana jest również budowa nowego bloku z kotłem nadkrytycznym i odsiarczaniem. RAFAKO S.A. ma duże szanse uzyskać zlecenie wykonania części z tego zakresu - uważa D. Kowzan.

Dariusz Kowzan, l. 40, pochodzi z Nowej Rudy, absolwent Wydziału Mechaniczno-Energetycznego Politechniki Wrocławskiej specjalność kotły parowe. W Raciborzu od 1989 r. Jak twierdzi, Raciborska Fabryka Kotłów RAFAKO wtedy jeszcze Przedsiębiorstwo Państwowe, w której znalazł wówczas pracę, była wiodącym zakładem w Europie Środkowo-Wschodniej, jedynym miejscem, gdzie dobrą pracę mogli znaleźć młodzi specjaliści. Zaczął od pracy w biurze konstrukcyjnym pod okiem Wacława Świderskiego. W 1992 r. wyjechał jako przedstawiciel RAFAKO do Szwajcarii, gdzie uczestniczył w budowie kotła ze złożem fluidalnym dla spalarni odpadów poprodukcyjnych. W 1993 r. pracował już w szwajcarskiej agendzie firmy z Raciborza - RAFAKO HANDELS AG Zurich. Reprezentowała ona interesy zakładu w Europie Zachodniej. W 1995 r. D. Kowzan prowadził grupę negocjacyjną  przy przetargu na dostawę instalacji odsiarczania spalin bloków 5 i 6 Elektrowni Bełchatów. Po wygraniu przetargu, od 1996 r. był szefem tego kontraktu, który zakończył się oddaniem instalacji do eksploatacji w 2000 r. Obecnie jest szefem kontraktu na dostawę instalacji odsiarczania spalin dla bloków 7 i 9 Elektrowni Bełchatów. Inwestycja dobiega końca.

Prywatnie jest żonaty. Żona jest stylistką. Jeszcze z czasów studenckich pozostało zamiłowanie do sportu (D. Kowzan był piłkarzem ręcznym AZS Wrocław), górskich wędrówek i partyjki szachów.