Gospodyni zastała ich jak sie ogryzali

Już mie było teschno za pisaniym, a że czytom gazety z nowościami, jaki sie dziejom, chca tak sie wypowiedzieć, co myśla o zdarzyniach w bardzo ważnych sprawach dotyczoncych młodzieży. Jakby  to było dobrze, że zanim pan minister narobiył zamyntu z maturami uzgodniył to choćby yno z Trybunałym Konstytucyjnym. Możno ta ważno instytucja „zagrodziyła” by pomysł „amnestje” maturalnej. Jaki profit majom ci z amnestjom? Te poważniejsze uczelnie były już obsadzone „prawdziwymi” maturzystami, a rechtorzi, kierzi chcieli utrzimać „prestiż” na swoich uczelniach nie radzi byli tym „obronionym”. Teraz czytomy, że: „Trybunał Konstytucyjny obala  amnestię”. No i co? Kolejno gańba. Było kiejś taki hasło „Jeśli nie potrafisz nie pchaj sie na afisz”. Minister w gazecie nie wyglondo szczyńśliwy. Dobrze, że choć spuściył oczy, bo tak wprost nie umioł. To kolejno „oświatowo wpadka”. Teraz ta „inwentaryzacja” dzieci - matek. Trocha mie mierzi, że prawie na Ślonsku obliczyli, że co 200 uczennica w zeszłym roku była w cionży. Z jednej strony dobrze, że som plany, że tym smarkulom trza pomoc, ale czy tym  nastympnym sie to nie zapodobo? Pomoc w cionży to som piniondze - becikowe. A mama tej biydnej smarkatej mamy bydzie dziecko chować i godać se ku opamiyntaniu „kaj jo była jak to się dzioło”. Grosz bydzie a cera pójdzie dali bo „młodość musi się wyszumieć.” Ale nie nom ocyniać, choć nikiedy cera poszła  w ślady matki i teraz trza być cicho.

Zdarzo się ostatnio dużo musowych ślubow (ale przeważnie som to dojrzalsi ludzie). Bo to jest tak: jak słoma leży za blisko ognia to się zapoli. No, ale jak tyn młody ojciec do tymu „szczyńściu” swoji nazwisko to już pasuje. Tak mi sie spominajom czasy jak my były młode. Rocznikom 1923, 1924, 1925... młodość i kochani wziyna wojna, a potym jak już sie skończyła karlusy wracały  szczyńśliwi do swoich narzeczonych. Oni swoja teschnota przelywali na kartki listow, a dziołchy dołonczały niezapominajka, kiero miała reszta dopowiedzieć. Ale w tych czasach  rodzice byli na zolyty surowsi.

Opowiadała mi kamratka jak to onej prziwachowała prziszło teściowo. Miyszkali w jednym domu razym i zdarzyło się, że jeji syn co przijechoł od „Andersa” pod chałupom całowoł sie z cerom gospodyni. Nie omiyszkała  na drugi dziyń powiedzieć gospodyni: „Wachujcie  se jom boch ich zastała jak sie ogryzali”. Miała wtedy 22 lata a za pół roku był ślub (ale ni musowy). Tako piyrszo miyłość jest piykno, chocioż nikiedy za wczesno, bo teraz jest tako moda, że som koleżyństwym a za chwila wylynkanymi rodzicami.

Ostatnio świyntowali my Dziyń Babcie. Jak tak dali pójdzie to miejsce tych babć pod kryczkom zajmnom młode, kiere jednom rynkom  odkludzajom swoji dziecko do przedszkola a drugom cisnom wozek z wnukiym. No ale ni ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Dzieci som prziszłościom Narodu, żeby yno były zdrowe. Tak to dzisiej pisza nieskładnie o wszystkim potrosze. Ale cały czas ni mogą yno krytykować. „Każdy jest swego szczęścia kowalem”. Jak se za chwila słabości poburzy młodość, to teraz musi se radzić a wszystkim „niespodzianym” babciom życza dużo ciyrpliwości i siyły.

Ślonzoczka Aniela Langer z Wodzisławia