Święto gimnastyków

Pamiątkowe statuetki przygotowano dla Wilhelma, Sylwestra i Mikołaja Kubiców, Pawła Gacy, Ernesta Hawełka, Alfreda Buryby, Alfreda Kucharczyka, Mariana Pieczki, Tadeusza Sobali oraz brązowego medalisty z Sydney Leszka Blanika. Podczas uroczystości przed zawodami gimnastycznymi odebrali je Mikołaj Kubica, Alfred Kucharczyk i Ernest Hawełek.

 

Po części oficjalnej młodzi gimnastycy przystąpili do walki na poszczególnych przyrządach. W zawodach uczestniczyło siedem drużyn: AZS AWF Kraków, NTG Nysa, Orkan Piekary Śl., Cukrownik Chybie, Pałac Młodzieży Katowice i dwie z KG Radlin. Zaproszone były też zespoły z Łodzi, Legii Warszawa i Czech, które nie dojechały na zawody. Zwycięstwo odniosła pierwsza drużyna KG Radlin w składzie: Marcin Kaźmierczak, Mariusz Kaźmierczak, Artur Drzeniek, Konrad Kacprzyk, Damian Kempny, Arkadiusz Cieślok, Piotr Wieczorek i Bartosz Czaja, która zdobyła puchar burmistrza Radlina. Drugie miejsce zajęła reprezentacja Cukrownika Chybie, trzecie - NTG Nysa. Druga drużyna KG Radlin w składzie: Karol Rybarz, Paweł Dziura, Błażej Rduch, Janusz Drzeniek, Patryk Skupień i Jarosław Wieczorek uplasowała się na piątej pozycji.

 

Spośród radlińskich gimnastyków w klasyfikacji indywidualnej wieloboju najlepiej wypadli: klasa I (open) – 2. miejsce ex aquo Mariusz Kaźmierczak i Marcin Kaźmierczak, 8. Jarosław Wieczorek; klasa II - 1. Konrad Kacprzyk, 3. Artur Drzeniek; klasa III – 3. Damian Kempny, 5. Janusz Drzeniek; klasa młodzieżowa – 7. Bartosz Czaja.

 

 

Warto przy okazji przypomnieć kilka faktów z historii radlińskiej gimnastyki. Pierwsze zapiski o Towarzystwie Gimnastycznym w Biertułtowach pochodzą z 1919 r., kiedy tutejsze gniazdo zostało przyjęte do okręgu śląskiego. Za oficjalną datę powstania przyjęto 21 marca 1920 r., kiedy 75 entuzjastów gimnastyki zebrało się z sali restauracji „Grodoń” w Biertułtowach i założyło Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”. Zwracano uwagę na regularne prowadzenie ćwiczeń gimnastycznych, które odbywały się w salach miejscowych restauracji. Warunki były prymitywne, zawodnicy zaopatrywali się w sprzęt samodzielnie. Mimo to wykazywali ogromny upór w ćwiczeniach. W 1926 r. ówczesny dyrektor kopalni „Ignacy” Marian Wojciechowski przydzielił gimnastykom budynek starego szybu, który po remoncie stał się pierwszą salą gimnastyczną towarzystwa „Sokół” na Śląsku. Gniazdo liczyło w 1927 r. ponad 200 członków, sala nie była więc w stanie pomieścić wszystkich chętnych do ćwiczenia. Radlińscy gimnastycy sukcesy zaczęli odnosić już przed wojną, znane były nazwiska braci Gaców – jeden z nich, Paweł, w 1937 r. wygrywa na Mistrzostwach Polski w skoku przez konia. i trafia do reprezentacji kraju. Po wojnie wznowiono działalność gimnastyczną a zawodnicy z Radlina reprezentowali Polskę podczas Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach i Melbourne. W 1957 r. utworzono samodzielny Klub Gimnastyczny Radlin. Efektem działań władz klubu oraz sukcesów zawodników było wybudowanie w latach 1965-68 z funduszy Totalizatora Sportowego nowego kompleksu sportowego. Sokolnia do dziś służy radlińskim gimnastykom. Lata 60. i 70. XX wieku to domena braci Kubiców. Zawodnicy z Radlina startowali podczas Olimpiad w Tokio, Meksyku, i Monachium stanowiąc trzon polskiej reprezentacji gimnastycznej. Najmiększym sukcesem było zajęcie przez drużynę 4. miejsca w Monachium. Mikołaj Kubica zajął indywidualnie 13. miejsce, Wilhelm był 20. a Sylwester – 21. Na kolejny występ radlińskiego gimnastyka na Igrzyskach trzeba było czekać do 2000 r., kiedy to Leszek Blanik zdobył brązowy medal w skoku przez konia. Ten sukces ożywił zainteresowanie gimnastyką w Radlinie a młodzi wychowankowie należą do najlepszych w kraju odnosząc sukcesy na wielu zawodach.

 

(jak)