Lodówka w ogrodzie

Budowa piwniczki wydaje się mało skomplikowana. Trzeba jednak uwzględnić – zarówno przy jej projektowaniu, jak i wykonaniu – wiele czynników, m.in.: stabilność gruntu, poziom wód gruntowych, odpowiednie rozwiązania konstrukcyjne i materiałowe. Pomoc uprawnionego projektanta wydaje się nieodzowna.

 

Warto jednak wiedzieć o kilku podstawowych zasadach. Żeby temperatura w piwniczce ogrodowej, niezależnie od pory roku, utrzymywała się w granicach 5-8 stopni C, pomieszczenie musi być izolowane przed wilgocią i zmianami temperatury. Wejście przeważnie umieszcza się od strony północnej, a otwory wentylacyjne od wschodniej. Dodatkowo, we wnętrzu wydziela się piwniczny przedsionek.

 

Wielkość i kształt piwnicy ogrodowej zależą od gustu, potrzeb oraz możliwości lokalizacyjnych i finansowych inwestora. Zwykle widoczne jest tylko wejście do takiego obiektu, reszta przysypana jest ziemią.

 

 

Po wyznaczeniu zarysu piwniczki, należy usunąć wierzchnią warstwę ziemi i zrobić wykop na głębokość około 2 metrów. Wykop powinien być szerszy od rzeczywistej wielkości budowanego obiektu. W miejscu ławy fundamentowej musi być on głębszy. Bezpośrednio pod ławą wylewa się kilkunastocentymetrową warstwę cementu zmieszaną z piaskiem, tzw. chudy beton. Na nim należy ułożyć warstwę papy na lepiku jako izolację przeciwwilgociową, którą łączymy następnie z izolacją ścian. Docelową głębokość i szerokość ławy wyznacza szalunek, w którym umieszcza się cztery pręty o przekroju 10 mm każdy, powiązane strzemionami z drutu o przekroju 6 mm co 30 cm. Następnie całość wypełnia się betonem klasy B15, dostarczanym w „gruszce” z cementowni.

 

Przy zbrojeniu fundamentów należy pamiętać o wypuszczeniu tzw. wąsów w narożach piwnicy – tak, aby później związać nimi narożne słupy betonowe podtrzymujące poziome belki żelbetowe oraz sklepienie. Beton regularnie polewany wodą, uzyskuje swoją trwałość po około 4 tygodniach.

 

 

Kolejnym etapem jest wzniesienie ścian piwnicy. Można je wylać z betonu zbrojonego prętami stalowymi lub wznieść z bloczków betonowych.

 

Przy murowaniu ścian należy zostawić miejsce na wspomniane już narożne słupy oraz wolne przestrzenie na dwa kanały wentylacyjne. Słupy narożne wylewamy z betonu, podobnie jak strop, dostosowując szalunek z desek do kształtu sklepienia: płaskiego bądź łukowego. Sklepienie łukowe nada piwniczce stylowy charakter. Niezależnie od kształtu, strop powinien mieć grubość min. 15 cm i powinien być zazbrojony siatką z prętów o średnicy 10 mm, ułożonych w układzie krzyżowym co 10 cm.

Schodami w dół

 

Po stwardnieniu betonu i rozebraniu deskowania można wykonać schody. Mogą być one z betonu lub żelbetu, wykończonego okładziną ceramiczną. Zamiast betonu można użyć kamienia, np. granitu, który jest twardym i mało nasiąkliwym materiałem. Podłoże przyszłej piwniczki wypełnia się zagęszczonym, ubitym piaskiem. Następnym krokiem jest wykonanie płyty betonowej. Ostatnim etapem budowy jest wykończenie wnętrza piwniczki. Ściany i sufit należy otynkować i wyszpachlować białą zaprawą Atlas Rekord, która doskonale nadaje się do pomieszczeń wilgotnych.

 

 

Aby piwniczka spełniała swoją funkcję, fundamenty, ściany oraz strop muszą być zaizolowane przeciwwilgociowo i termicznie.

 

Wejście to najbardziej prestiżowy element całości. Może być betonowe, obłożone okładziną ceramiczną bądź kamienną, wymurowane ze zwykłych cegieł, otynkowane, wreszcie – zrobione z klinkieru. W zależności od koncepcji, można je wykonać w początkowej fazie lub pod koniec wznoszenia budowli. Drzwi wejściowe i te oddzielające przedsionek powinny być solidne, by stabilizować temperaturę.

 

(Sylwester Ślęczak)