Numer: 37 (752)
Data wydania: 12.09.06
Udane spotkanie po latach
Po 35 latach od ukończenia szkoły podstawowej spotkali się absolwenci rocznika 1956 z Turza.
W zeszłym roku spotkałam mojego szkolnego kolegę Bernarda Frosa i wpadliśmy na pomysł, żeby zrobić spotkanie klasowe. Wieść szybko się rozniosła i trzeba było zająć się organizacją – wspomina Sylwia Machnik, pomysłodawczyni i organizatorka zjazdu. Zabrałam się za przygotowania w lipcu. Wszystko poszło ekspresowo. Kontaktowałam się z byłymi kolegami z klasy telefonicznie. Do niektórych udało się dotrzeć przez rodziców, znajomych, w niektórych sytuacjach pomógł czysty przypadek. Ostatecznie, 2 września, spotkało się 15 absolwentów Szkoły Podstawowej w Turzu z 1971 roku.
Zjazd klasowy rozpoczęła msza św. odprawiona przez ks. Antoniego Strzedullę. Uczyłem ich religii. Byłem z nich bardzo zadowolony, z tą klasą nie było problemów z dyscypliną – wspomina ks. Strzedulla. Niektórzy, jak np. Piotr German, Bernard Fros byli ministrantami. Na lekcji zawsze najlepiej odpowiadała Martyna. To była dobra klasa i zachowałem ich w miłej pamięci.
Na spotkaniu obecna była także wychowawczyni klasy, Helena Baraniuk. Byli bardzo żywymi uczniami, ale dobrze się uczyli, więc wiele wybryków uchodziło im płazem. Pilnie odrabiali zadania domowe. Kiedyś, jak jechaliśmy na wycieczkę, naczelnik stacji w Nędzy wyszedł na peron i zapytał, skąd przyjechaliśmy, bo jeszcze nie widział takich grzecznych dzieci – wspomina wychowawczyni. Helena Baraniuk otrzymała od swoich byłych wychowanków duże zdjęcie klasowe i... zaproszenie na następne spotkanie, które odbędzie się już w czerwcu przyszłego roku.
Sylwia Machnik
Jako dziecko byłam diabłem wcielonym. Jak dziś pamiętam wypracowanie, po którym nauczycielka wyszła z klasy, a ja sprawdziłam wszystkie zeszyty i poprawiłam błędy, zostawiłam tylko kilka, tym, którzy notorycznie je robili, żeby nie podpadło, ale ona i tak się zorientowała.
Jako dziecko byłam diabłem wcielonym. Jak dziś pamiętam wypracowanie, po którym nauczycielka wyszła z klasy, a ja sprawdziłam wszystkie zeszyty i poprawiłam błędy, zostawiłam tylko kilka, tym, którzy notorycznie je robili, żeby nie podpadło, ale ona i tak się zorientowała.
Piotr German
Kiedyś podpuściliśmy kolegę, żeby wsadził głowę w okno. On, nie namyślając się długo, rozbił szybę głową i wokół szyi zostały mu kawałki szkła. Wezwaliśmy kierownika szkoły, który się nim zajął. Na szczęście wyszedł z tego bez szwanku.
Kiedyś podpuściliśmy kolegę, żeby wsadził głowę w okno. On, nie namyślając się długo, rozbił szybę głową i wokół szyi zostały mu kawałki szkła. Wezwaliśmy kierownika szkoły, który się nim zajął. Na szczęście wyszedł z tego bez szwanku.
Bernard Fros
Chodziliśmy do sklepu na bułki z ogórkiem kiszonym i śledziem. To było najpopularniejsze śniadanie. Frajdą było paść krowy jesienią. Spotykaliśmy się wszyscy, robiliśmy ognisko, piekliśmy kartofle i próbowaliśmy jak smakują papierosy.
Chodziliśmy do sklepu na bułki z ogórkiem kiszonym i śledziem. To było najpopularniejsze śniadanie. Frajdą było paść krowy jesienią. Spotykaliśmy się wszyscy, robiliśmy ognisko, piekliśmy kartofle i próbowaliśmy jak smakują papierosy.
Teodor Czogalla
Mieliśmy wesołą, zgraną klasę. Zawsze wiedzieliśmy, w którym sadzie są najlepsze jabłka. Graliśmy w taką grę, byli policjanci i bandyci. Bandyci się chowali a policjanci starali się ich wyłapać. To były fajne czasy.
Mieliśmy wesołą, zgraną klasę. Zawsze wiedzieliśmy, w którym sadzie są najlepsze jabłka. Graliśmy w taką grę, byli policjanci i bandyci. Bandyci się chowali a policjanci starali się ich wyłapać. To były fajne czasy.
(e.Ż)