Ekspert radzi - Wypoczynek na dachu

Tarasy na dachu są ostatnio bardzo modne. Taka modernizacja uatrakcyjnia bryłę architektoniczną budynku, pozwalając inwestorowi uzyskać dodatkową przestrzeń użytkową, przydatną szczególnie latem. Aby taras był wieloletnią przyjemnością, a nie źródłem kłopotów, należy go prawidłowo zaprojektować i wykonać. Projekt, uwzględniający m.in. obliczenia konstrukcyjne, związane ze zwiększeniem obciążenia stropu budynku, musi być zatwierdzony przez miejscowy wydział architektury i nadzoru budowlanego.

 

Prawidłowo wykonany taras na dachu składa się z kilku warstw. Zapewniają one szczelność całości i dobrą izolację termiczną. Zakładam, że izolacja z papy w Pańskim domu jest właściwa (najlepiej, by składała się z dwóch warstw papy termozgrzewalnej, łączonej na zakład i wywiniętej kilkanaście centymetrów na murek oporowy, otaczający dach) oraz że wszystkie warstwy pod papą wykonane są zgodnie ze sztuką budowlaną.

 

 

Pierwszym krokiem robót jest wykonanie, bezpośrednio na papie, podkładu z Posadzki Cementowej Atlas lub z Zaprawy Cementowej Atlas Postar 100 (proponowana grubość każdej z nich: 35-40 mm). W przypadku Postara podłoże, z uwagi na samorozlewność zaprawy, powinno mieć charakter wannowy. Cały podkład powinien być podzielony (zdylatowany) na pola o boku 3 metrów. Taki podział wyeliminuje skurcze, wynikające m.in. z dużych różnic temperatur, na jakie narażony jest taras. Szczeliny dylatacyjne powinny być wypełnione materiałami elastycznymi, np. masą silikonową Atlas Silton S. Ściany lub inne elementy występujące w polu wykonywanych prac, np. metalowe barierki, powinny być również oddzielone od posadzki, np. profilami dylatacyjnymi Atlas lub cienkimi paskami ze styropianu.

 

Płyta tarasu powinna mieć ok. 2 proc. spadek na zewnątrz w celu zapewnienia odpływu wody deszczowej z jego powierzchni. Po wylaniu podkładu wejść na taras można już po 24 godzinach, ale do wykonania następnego etapu - warstwy uszczelniającej - można przystąpić dopiero po całkowitym związaniu zaprawy i ustabilizowaniu jej wilgotności, czyli po 3-4 tygodniach. Aby się upewnić, czy podłoże jest odpowiednio suche, można wykonać tzw. test folii, polegający na przyklejeniu kawałka folii taśmą do wylewki na ok. 12 godzin. Jeśli po tym czasie pod folią nie będzie wilgoci, wówczas można przystąpić do wykonania warstwy uszczelniającej. W tym przypadku poleciłbym elastyczną folię Atlas Woder E. W narożnikach tarasu należy zastosować taśmy uszczelniające oraz specjalne naroża z nich uformowane. Zatapia się je w świeżo naniesionej warstwie Atlasa Wodera E. Następnie na całą powierzchnię tarasu nanosi się dwukrotnie Wodera E – najpierw przy pomocy pędzla, a po około 3 godzinach przy pomocy stalowej pacy. Tak uszczelnioną powierzchnię należy chronić przez 3 dni przed działaniem wody.
#nowastrona#
Płytki bez placków

 

Po tym czasie wierzchnią warstwę można pokryć mrozoodpornymi, nienasiąkliwymi i odpornymi na ścieranie płytkami ceramicznymi. Płytki powinny być przyklejone na całej swojej powierzchni do podłoża – a nie na „placki” – tak, by wyeliminować wolne przestrzenie, w których mogłaby się gromadzić woda, powodując w zimie rozsadzenie okładzin. Dlatego do ich przyklejenia poleciłbym zaprawy o zwiększonej elastyczności – Atlas Cal N lub Atlas Plus. Decydując się na Atlas Plusa należy klej nakładać zarówno na podłoże, jak i na płytki. Z kolei Atlas Cal N jest zaprawą upłynnioną, dlatego doskonale wypełni przestrzeń między płytkami a podłożem.

 

Do wykonania spoin proponuję użyć zaprawę do fugowania Atlas szeroką z dodatkiem Emulsji Elastycznej Atlas. Poprawia ona plastyczność i wodoszczelność fugi. Dylatacje, o których wspominałem wcześniej, należy przenosić przez kolejne warstwy – ostatecznie powinny być one odwzorowane na wykładzinie ceramicznej tarasu.

 

 

I na koniec kwestia, o której często się zapomina – obróbka blacharska. Należy ją tak zamontować, by odprowadzana z tarasu woda nie miała kontaktu z elewacją budynku. Obróbka musi być przedłużeniem warstwy uszczelniającej, wykonanej z Atlasa Wodera E. Dlatego też musi być ona zamontowana tak, by taśma uszczelniająca, zatopiona w folii Atlas Woder E zachodziła na blachę obróbki. Należy także pamiętać, by przed zastosowaniem folii i taśm, powierzchnia obróbki została dokładnie oczyszczona, odtłuszczona i przemalowana podkładową masą Atlas Cerplast, zwiększającą przyczepność w miejscu styku z Woderem.

 

Adam Białek GRUPA ATLAS